Ἠγάπησεν Ἀνδρέαν ὁ κύριος εἰς ὀσμὴν εὐωδίας

Święty Andrzeju, rybaku ludzi, z grzechów nas wyłów swoimi sieciami,

                                                                                                                         – módl się za nami!

O dobry krzyżu, zabierz mnie od ludzi, a oddaj Chrystusowi.

Święty Andrzeju, Pan cię powołał
jako pierwszego ze swoich uczniów;
dziś cię sławimy, rybaku ludzi,
z grzechów nas wyłów swymi sieciami.

Dokąd Pan poszedł, poszedł i sługa:
przez krzyż do chwały wszedłeś, Andrzeju.
Twoja modlitwa niechaj nas wspiera,
niech przebaczenie grzesznym wyjedna.

Przez twe zasługi niechaj Pan Jezus
krzyżem nas broni od zła wszelkiego,
niechaj nam bramy niebios otworzy,
byśmy Go z tobą wielbili w chwale.

Nie jestem kulturalny

Bo nie znam twórczości Boba Dylana, co więcej, wcale mnie nie ciągnie do jej poznawania.

Realizm Adwentu

Oczekiwanie na przyjście Pana jest radosne, dlatego w Adwencie często rozbrzmiewa 'alleluja'. Jest też świadome grzeszności ludzkiej, dlatego w hymnach i modlitwach są prośby o miłosierdzie w Dniu Sądu. Dwie strony tej samej monety.

Nikt nie jest bezpieczny

Wtedy dwóch będzie na polu, jeden zostaje zabrany, a drugi pozostawiony (Mt 24:40).

Uczyłem kiedyś greki dwóch synów pewnego pastora. Obaj wychowani w wierze, przeznaczeni na pastorów. Starszy, istotnie, został pastorem. Młodszy mówi, że wierzy w Boga, ale poza wspólnotami i organizacjami, znajduje Go w naturze. Został przewodnikiem zagranicznych wycieczek.

Wobec Boga nikt z nas nie jest bezpieczny, nie ma ciepłego miejsca, w którym możemy sobie wygodnie siedzieć, czekając na Drugie Przyjście. Bóg dopadnie nas wszędzie i wszędzie przeniknie nasze serce, aby się dowiedzieć, czy jesteśmy Jego, czy nie.

antyfona nieszporów Iucundare, filia Sion z kolektarza Leofrića

De Adventu Domini

Deus Dei Filius, quem venturum colimus, det nobis veniam nostrorum delictorum. Amen.

antyfona nieszporów Ecce nomen Domini z kolektarza Leofrića

Quantus tremor est futurus, quando Iudex est venturus

I znów, jak co roku, wraca do nas w liturgii, w całym swym majestacie, sekwencja Dies irae. Obraz powtórnego przyjścia Chrystusa, ostatecznego zmartwychwstania i sądu. Ten tekst przypomina nam, że, owszem, mamy oczekiwać przyjścia Chrystusa z nadzieją, ale też z bojaźnią i drżeniem: Jego miłosierdzie jest bez granic, dokładnie tak samo, jak Jego sprawiedliwość. Pan oddzieli dobrych od złych, jedni pójdą do królestwa niebieskiego, inni w mękę wieczną, tak zapisano w Ewangelii (Mt 25:31-46).

Jego miłosierdzie nad tymi, którzy się Go boją (Łk 1:50).

Huius favore debita nobis remittas omnia

Dziś dzień św. Cecylii, dziewicy i męczennicy, patronki (przez przypadek) muzyki kościelnej.

Cecylia zawołała: Odrzućcie uczynki ciemności i przywdziejcie zbroję światła! (z antyfony do Benedictus)

Dwa razy w tygodniu

Dziś najcichsze, i jedno z najpiękniejszych, oficjum ku czci świętej Dziewicy, w Jej Ofiarowanie, in Praesentatione beatae Mariae. W sobotę będziemy znowu odmawiać oficjum dla Niej, bo to ostatnia sobota roku, ostatnia przed Adwentem, i zgodnie z dawną tradycją poświęca się ją Matce Boga.

Sola sine exemplo placuisti Domino Iesu Christo, alleluia.

Chryste, króluj, Chryste, zwyciężaj, Twoją miłość odnów w nas

Eschatologia w Ewangelii na dziś: Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz w królowaniu swoim lub do swego królestwa (Łk 23:42).

A na ulicach już dekoracje bożonarodzeniowe zawieszono na latarniach, więcej niż w minionych latach.

O listopadzie

Ludzie zwykle narzekają na listopad, nazywają go najgorszym z miesięcy. Ja tak nie uważam. Najgorszy według mnie jest marzec, a zaraz po nim styczeń. Listopad jest piękny. Jest miesiącem końca i początku, ciemności, która stoi u początku i końca. Rok się kończy, często w listopadzie już zaczyna się Adwent. A wcześniej listopad jest opromieniony dniem Wszystkich Świętych, z czytaniami z Apokalipsy i 'alleluja', dniem świętego Marcina z Tours, wspomnieniami świętych Illtuda, Willibrorda, Małgorzaty, Hildy, Edmunda i Cecylii. Wspaniały miesiąc, eschatologiczny i ozdobiony blaskiem świętych, in splendoribus sanctorum.

Dzień św. Hildy

Whitby, o Whitby, gdzie Północne szumi Morze...

Ty i Ty

Patron dzisiejszy to święty, po łacinie, Dubricius (+ ok. 550?). Walijska forma jego imienia, dokładny odpowiednik łacińskiej: Dyfrig.

*    *    *

Z kazania: 40 lat po śmierci Jezusa wojska Tycjana zburzyły Jerozolimę.

W dniu imienin

Sancte Martine, qui par Apostolis gemmaque sacerdotum diceris, tu nos fove, nos protege, ora, ora pro nobis. Sacer sacerdos Martine, te humiliter deprecamur, ut a peccatorum nostrorum colluvionibus tuis sacris nos expurges orationibus.

In dedicatione Basilicae Lateranensis

The Church’s one foundation
Is Jesus Christ her Lord,
She is His new creation
By water and the Word.
From heaven He came and sought her
To be His holy bride;
With His own blood He bought her
And for her life He died.

The Church shall never perish!
Her dear Lord to defend,
To guide, sustain, and cherish,
Is with her to the end:
Though there be those who hate her,
And false sons in her pale,
Against or foe or traitor
She ever shall prevail.

Tylko £295

Może ktoś nie ma pomysłu na prezent? Folio Society wydaje limitowaną edycję Eddy poetyckiej. Tekst oryginalny plus przekład prof. Carolyne Larrington.

Uczony święty

Dziś dzień św. Illtuda, walijskiego opata, który żył w szóstym wieku, a uważano go za Brytona najuczeńszego w Piśmie.

Dwuwiersz

The bare in sickness days;
the leaves are falling in the stream, the river flows away.

Pamięć ludzka i Boska

Najpierw ci mówią: Pamiętaj, że umrzesz. Potem, kiedy umrzesz, nie będą pamiętać o tobie (cf. Ps 31[30]:13). Inni będą się modlić do Boga, aby o tobie pamiętał: Pamiętaj o naszych braciach i siostrach, którzy zasnęli z nadzieją zmartwychwstania (liturgia mszalna). Ostatecznie, Bóg o tobie będzie pamiętał, bo dla Niego wszystko żyje (cf. wezwanie w oficjum za zmarłych).

Zero teologiczne

Usłyszane od ołtarza: Polecajmy tę sprawę Bogu i Matce Najświętszej. Brzmi jak herezja: Matka Najświętsza jako dopełnienie Boga lub na równi z Bogiem. Samemu Bogu nie wystarczy polecić, więc trzeba jeszcze, na wszelki wypadek, Matce Najświętszej? A przecież można powiedzieć: Polecajmy Bogu przez wstawiennictwo Matki Najświętszej.

Po co mówić długie i nudne kazanie, jeśli potem Wierzę w Boga odmawia się ekspresowo: Amen.WierzęwBogaOjcawszechmogącego, nie czeka się na odpowiedzi wiernych, tylko recytuje teksty mszalne... (Amen jeszcze z kazania.)

Po co śpiewać prefację, jeśli się kilka razy myli i fałszuje...

Po co mówić Oto Baranek Boży, jeśli się nawet Hostii nie podnosi, żeby ludzie widzieli...

Słodko-gorzki

Ecce adest dies omnibus sanctis consecrata, exsultemus in ea et laetemur, sanctum sanctorum collaudantes.

Dzień Wszystkich Świętych jest radosny, bo cieszymy się z chwały świętych, z ich wiecznego życia, które obrazowo przedstawiają czytania liturgiczne. Jest jednak pewien smutek w tym dniu, smutek naszych grzechów, bo w kolekcie i w hymnach brewiarza prosimy, przez wstawiennictwo świętych, o przebaczenie grzechów.