Radości pełna, Pan z Tobą

Święta Maryjo, Dziewico błogosławiona, przynieś nam radość Ducha Świętego!

Cieszę się, że dzisiejsze święto ma tak piękne oficjum i że jest roztropnie umieszczone między Zwiastowaniem a Narodzeniem Świętego Jana, nie tak jak kiedyś, gdy obchodzono je po Narodzeniu Świętego Jana, był to zupełny idiotyzm.

Cieszę się, że mamy święto, w którym tak dużo mówi się o radości, o radości pochodzącej od Ducha Świętego, o radości przynoszonej przez Maryję Pannę. Pismo mówi, że radość jest jednym z owoców Ducha Świętego. Chrześcijaństwo jest religią radości, bo Duch Święty rozlany jest w naszych sercach. Niestety, bardzo często tę radość się przesłania, sprowadza się chrześcijanina do ducha niewoli i strachu. Jak się cieszyć, kiedy się boimy? Dlatego jeszcze raz powtórzmy: święta Maryjo, przynieś nam radość Ducha Świętego!

Co ma się powtórzyć?

W dzisiejszej kolekcie, bardzo starej, bo pochodzącej, jeśli mnie pamięć nie myli, z Sakramentarza gelazjańskiego, prosimy, aby Bóg odnowił w sercach wierzących to, czego Duch Święty dokonał w początkach głoszenia Ewangelii. O co może chodzić? O jakieś cuda? O uzdrowienia? O mówienie różnymi językami?

 

Myślę, że chodzi o coś, czego doświadczyć może każdy z nas na co dzień: chodzi o nawrócenie. Kiedy święty Piotr przemawiał po Zesłaniu Ducha Świętego, to mówił właśnie: Nawróćcie się. Duch Święty dokonuje nawrócenia w naszych sercach, i o to prosimy w dzisiejszej kolekcie. Niech się tak stanie, niech się stanie.

50 dni się wypełniło

Przybądź, Tchnienie stwórcze,

Nawiedź dusze tych, co Twoi,

Łaską z wysoka napełnij

Serca, które stworzyłeś.

Dziś będzie inaczej

Dziś wigilię Pięćdziesiątnicy będę obchodzić nie według brewiarza, ale według mszału, z kilkoma czytaniami ze Starego Testamentu, tak jak w Wigilii wielkanocnej, z psalmami i modlitwami. O. Módl się, jak możesz, nie módl się, jak nie możesz. Ewentualnie potrafisz zamiast możesz.

Wszystko, co zechciał

Czytamy w psalmie 135:6, że Pan uczynił wszystko, co zechciał, w głębinach, czy raczej w otchłaniach. I to jest także nawiązanie do zmartwychwstania, do wyjścia Chrystusa z Otchłani, bo nawet tam może On uczynić wszystko, co zechce.

Jeszcze trochę łaciny

Beda Venerabilis, tuis meritis precibusque nos adiuva, ne pereamus in tremendo iudicio, sed ut regna caelestia consequamur, alleluia.

Wezwanie

Mariam matrem nostram et auxiliatricem glorificemus,  Christum, eius Filium adoremus Dominum, alleluia. 

Moje najnowsze motto życiowe

Uśmiechnij się, póki możesz, bo jutro będzie gorzej.

Zapomniałem o zrobieniu zdjęcia

Pan najwyższy i straszliwy

W tych dniach w liturgii pojawia się często psalm 47, w którym czytamy: bo Pan najwyższy i straszliwy jest wielkim Królem nad całą ziemią. Straszliwy. Bóg Ojciec nie jest dobrodusznym dziadkiem, Chrystus nie jest kolesiem z podwórka, który poklepie nas po plecach, Duch Święty nie jest bogatym wujkiem, który przysyła nam prezenty. Bóg jest straszliwy, a ta Jego straszliwość est piękna, i o tym trzeba nam pamiętać.

Nadzieja matką naszą

Z encyklik Benedykta zawsze najbardziej lubiłem Spe salvi. Teraz czytam, jak arcybiskup Gänswein wyznaje, że jest to książka, którą by zabrał na przysłowiową bezludną wyspę.

Niezwykły

Przyjechał lekarz, żeby pobrać Huanowi krew. Ponieważ to nie pierwszy raz, więc Huan przeczuwając, co się szykuje, próbował najpierw uciec z pokoju do jakiegoś innego. Trzeba było pozamykać wszystkie drzwi. Wtedy Huan postanowił spróbować agresji: zaczął szczekać i pokazywać zęby. Nic to nie dało, wsadziłem go na wersalkę, przytrzymuję, żeby lekarz mógł pobrać krew, i czuję z tyłu, że Huan merda ogonem. Zagadkowy pies. Ale kiedy lekarz do niego zagadał, Huan udawał, że go nie ma.

Victricis carnis gloria

Syn, który wstąpił do nieba, staje przed Ojcem ze zwycięską chwałą Wcielenia. Staje w swoim człowieczeństwie, w którym umarł na krzyżu, a znakiem tego są chwalebne rany w w Jego rękach, nogach i boku, w człowieczeństwie, w którym zmartwychwstał, z prawdziwym ciałem. Taki właśnie Jezus staje dziś przed Ojcem jako arcykapłan Nowego Przymierza, którego ofiarą jest Jego święte Ciało, zwycięskie Ciało. Culpat caro, purgat caro, regnat caro Verbum Dei. Amen.

O rex gloriae, Domine Iesu

Bramy, podnieście swe szczyty,

unieście się, odwieczne podwoje,

aby mógł wkroczyć Król chwały.

       Któż jest tym Królem chwały?

       Pan Zastępów, On jest Królem chwały!

Wrażliwość Jezusa

Jak mówimy dziś w I nieszporach (bo ja jutro obchodzę Wniebowstąpienie, mam gdzieś durną decyzję biskupów polskich, niezgodną ze słowem Bożym), Jezus modli się do Ojca: Proszę za nimi, nie za światem, bo idę do Ciebie. W tych słowach widać wielką wrażliwość Jezusa, Jego troskę o tych, którzy zostaną bez Niego, bez Niego w takiej postaci, jaką do tej pory znali. Czy i my jesteśmy pośród nich, czy razem ze światem?

Fkurza mnie to

Z powodu złego samopoczucia poszedłem na mszę do parafii, bo bliżej i mniej wysiłku. Niestety, trafiłem na mszę odprawianą przez śmierdziela. Były więc wszystkie jego jakże błyskotliwe dodatki do tekstów mszalnych, od których robi mi się niedobrze; na początku mszy wprowadzenie odczytane z jakichś pomocy duszpasterskich. Ale clou programu było w czasie dialogu przed prefacją: zamiast rozłożyć i podnosić ręce, śmierdziel wertował mszał. A przecież wystarczy przed mszą zajrzeć do mszału, zaznaczyć sobie prefację, którą chce się odmawiać... ale cóż, pewnie się księdzu wydaje, że skoro już od tylu lat jest księdzem i odprawia mszę codziennie, to ze wszystkim sobie poradzi. Jak widać, nie ze wszystkim. I na zakończenie V Modlitwa Eucharystyczna, bez własnej prefacji. Co za ignorancja.

Uważam, że msza przez śmierdziela jest sprawowana niegodnie.

Kamień i zmartwychwstanie

Nie, nie chodzi o kamień u grobu. Chodzi o kamień z psalmu, który stał się kamieniem węgielnym.

Stało się to przez Pana i cudem jest w naszych oczach (Ps 118:23). Takie właśnie jest zmartwychwstanie, jest cudem w naszych oczach, i jeszcze przez cztery dni będziemy je rozważać, a potem przyjdzie Wniebowstąpienie Pańskie.

Cudem jest w naszych oczach, alleluja.

Nos conserva, nos tuere

Maria sacratissima, mater nostra clemens, protege nos ab hoste maligno, clamantes ad te in necessitatibus aerumnisque nostris.

Liturgicznie o Maryi

Zacząłem pisać opartą na tekstach liturgicznych modlitwę do świętej Dziewicy, oto jej początek:

Pozdrawiamy Cię, święta Maryjo, w Twoim Niepokalanym Poczęciu, kiedy Bóg wszechmogący przepasał Cię mocą i nienaganną uczynił Twą drogę.

Pozdrawiamy Cię, święta Maryjo, w Twoim świętym Narodzeniu, niech Twoje prośby rozwiążą grzechów kajdany i nas, Twe cnoty sławiących, wprowadzą w niebios podwoje.

Razem

Nadzieja i rozpacz
radość i ból
niewiara i wiara
czas coraz szybszy
trwanie jak ciemność
to za daleko
i już niedługo
dom pełen bliskich
i bez nikogo
człowiek co szuka
anioł co wie

tak jak dwa jeże sobą zdziwione
szukają razem miejsca dla siebie     (Ks. Jan Twardowski)

Nie znałem tego wiersza, znalazłem go wczoraj w nowo kupionym tomiku.

Trwanie jak ciemność. To wszystko. Jeże spotkamy na spacerach z psem wieczornych. Trwanie jak ciemność. I bez nikogo, może tylko z aniołem.

Z pomyślunkiem

Ciekawe, czy ktoś zwrócił uwagę, że w piątkowych nieszporach okresu wielkanocnego antyfona do Magnificat mówi o Krzyżu lub o Męce Pańskiej w kontekście zmartwychwstania. Nie są to więc jakieś przypadkowe antyfony, ale głęboko przemyślane.

Pompa nobilis

Gdy kamień w grobie Go zamknął,

A żołnierz czuwał u wejścia,

Jaśniejąc blaskiem i chwałą

Opuścił mroki żałobne.

Jakże pełne radości i nadziei są te słowa z hymnu jutrzni! Mroki żałobne, mroki krainy umarłych, Pan porzucił, pełen blasku i chwały wszedł w nowe, Boskie życie. Wciąż przypominają nam te słowa o Nocy paschalnej, o dniu zmartwychwstania. Chrystus jako zwycięzca powrócił z Otchłani, z krainy śmierci, skąd nikt dotąd nie powrócił. On pierwszy, pierworodny spośród umarłych. Odwrócił prawa natury, prawa tego świata. Niewinna ofiara uratowała rajskich zdrajców. Teraz więc sławmy Jego Paschę, alleluja.

Jeden z najpiękniejszych tytułów

W Księdze Judyty Bóg nasz nazwany jest wybawcą tych, którzy stracili nadzieję. Jakże dobrze rozumiem to wezwanie, ten tytuł Boży.

 

Pamiętam, jak przeczytałem ten fragment po raz pierwszy i przejął mnie do głębi, zrozumiałem, że mówi o mnie, który wędruję po ścieżkach otchłannych.

Qui salvasti Petrum in mari, miserere nobis, alleluia

Przez długie wieki w dniu dzisiejszym uroczyście wspominano znalezienie Krzyża Świętego, tego Krzyża, na którym Pan Jezus umarł. Do jego znalezienia przyczyniła się bardzo matka cesarza Konstantyna (tego, który dał wolność chrześcijaństwu), święta Helena. Antyfony na ten dzień były po prostu niezwykle piękne, mówiły poetyckim językiem o potędze i chwale Krzyża, o miłości, jaką nam na nim objawił Zbawiciel. Rzeczywiście, przez potęgę Krzyża Chrystus Zbawiciel może nas ocalić, obronić przed nieprzyjaciółmi; Krzyż jest znakiem na naszym czole, jak śpiewaliśmy w Wielką Sobotę, jest sztandarem, który podnosimy wysoko w górę, aby odeprzeć ataki diabła.

O crux, ave, spes unica

In hoc paschali gaudio...

The work of Our Lord's hand

Tyś jest dziełem rąk Pańskich najwspanialszym, święta Maryjo; dzisiaj z Tobą rozmawiamy w ogrodzie, śpiewając litanię do Ciebie. O Matko nasza, nie opuszczaj nas, ale w każdej potrzebie śpiesz nam z pomocą, pocieszycielko strapionych, orędowniczko nasza.