O zrozumienie dla niektórych księży

Żeby zrozumieli, że ani w życiu, ani w czasie mszy nie trzeba być cały czas uśmiechniętym od ucha do ucha i sypiącym dowcipami. (Dowcipkowanie, kiedy Najświętszy Sakrament czeka na przeniesienie do ciemnicy, jest naprawdę w złym guście.)

Ciebie prosimy, wysłuchaj nas, Panie.

Egnatius, quod candidos habet dentes,
renidet usque quaque. si ad rei ventum est
subsellium, cum orator excitat fletum,
renidet ille. si ad pii rogum fili
lugetur, orba cum flet unicum mater,
renidet ille. quidquid est, ubicumque est,
quodcumque agit, renidet. hunc habet morbum
neque elegantem, ut arbitror, neque urbanum.
quare monendum est te mihi, bone Egnati.
si urbanus esses aut Sabinus aut Tiburs
aut parcus Umber aut obesus Etruscus
aut Lanuvinus ater atque dentatus
aut Transpadanus, ut meos quoque attingam,
aut qui libet qui puriter lavit dentes,
tamen renidere usque quaque te nollem;
nam risu inepto res ineptior nulla est.
nunc Celtiber es: Celtiberia in terra,
quod quisque minxit, hoc sibi solet mane
dentem atque russam defricare gingivam,
ut quo iste vester expolitior dens est,
hoc te amplius bibisse praedicet loti. (Katullus, 39)