Dzień św. Tomasza Becketa

For all things exist only as seen by Thee, only as known by Thee, all things exist (T.S. Eliot, Murder in the Cathedral).

Akurat w Boże Narodzenie

Akurat w święto Twego Narodzenia pies musiał zachorować...

Lux fulgebit super nos

Parvulus natus est nobis, Filius datus est nobis, et factus est principatus super umerum eius; et vocabitur nomen eius: Admirabilis consiliarius, Deus fortis, Pater futuri saeculi, Princeps pacis. (Iz 9:6)

Wszystkim życzę wesołego Bożego Narodzenia, tak właśnie, nie jakichś wesołych i zdrowych świąt, ale Bożego Narodzenia.

Nie dla zabieganych

Jest nas na razie troje: czytamy w Wigilię opowiadanie o Wigilii w Dolinie Muminków. Może do nas dołączysz? ;-)

Komentarz do Ewangelii

Ewangelia dzisiejsza mówi o Zwiastowaniu. Oto modlitewny komentarz do niej, wzięty z brewiarza, z adwentowego hymnu do Ducha Świętego:

Ty, który wszystko ożywiasz,
Spraw, aby w nas zamieszkało
Słowo zrodzone przez Ojca,
Zanim się wieki poczęły.

Jezus nazwiesz imię Jego

Czytamy dziś w Ewangelii: Poczniesz i porodzisz Syna, i nadasz Mu imię Jezus (Łk 1:31). Te słowa wypełnią się ósmego dnia po Bożym Narodzeniu, kiedy usłyszymy, że obrzezano Dziecię i nadano Mu imię, którym Je nazwał anioł, zanim się poczęło (Łk 2:21).

Sent from my tablet. We are Borg. You will be assimilated.

Herezje z radia

W Polskim Radiu puszczają ostatnio piosenkę z heretyckim refrenem: Narodził się Maleńki ze Słowa Bożego, wypełnionego tchnieniem Ducha Świętego. Jeśli już, to narodził się Maleńki, który jest Wcielonym Słowem Bożym, a tchnieniem Ducha została napełniona święta Maryja, która w ten sposób poczęła Jezusa.

Liturgia prowadzi do świąt

W responsorium dzisiejszej liturgii już pobrzmiewa Boże Narodzenie: Nazwą Go przedziwnym Doradcą, Bogiem mocnym, Ojcem wieczności, Księciem pokoju (Iz 9:6). Te słowa będą czytane na Pasterce. Liturgia mądrze i powoli przygotowuje nas na święta, wszystko się w niej łączy i splata w piękny, bogaty kobierzec.

Sekwencja na III niedzielę Adwentu

Z rytu Sarum, czyli ze średniowiecznej Anglii. Bardzo wzruszająca ta prośba, a clara poli regia in nostra veni arva, z jasnego królestwa niebios przyjdź na nasze niwy.

   Qui regis sceptra forti
dextra solus cuncta,
   Tu plebi tuam ostende
magnam excitando potentiam.
   Præsta illi dona salutaria,

quem prædixerunt prophetica vaticinia.
   A clara poli regia,

in nostra, Jesu, veni, Domine, arva.

Każda dusza

Unaquaeque etiam fidelis anima, Verbi Dei sponsa, Christi mater, filia et soror, virgo et fecunda suapte ratione intellegitur. (bł. Izaak z klasztoru Stella)

Śpiew Kościoła w dzień św. Łucji

Dilexísti justítiam et odísti iniquitátem: proptérea unxit te Deus Deus tuus óleo lætítiæ præ consórtibus tuis. (Ps 45[44]:8)

To introit, śpiew na wejście, na dzień św. Łucji, w dawnym mszale (tu akurat skopiowane z mszału rytu Sarum, do którego się czasami odwołuję). Te słowa psalmu odnoszone są zwykle do Chrystusa Pana, ale Kościół odnosi je też nieraz do swoich świętych: Ukochałaś sprawiedliwość, a nienawidzisz nieprawości: dlatego Bóg, twój Bóg, namaścił ciebie olejkiem radości bardziej niż równych ci losem.

Na biało, wszystko na biało

Byłem z ojcem w siedzibie AK w budynku PAST-y. W środku prawie jak na statku Rebelii z Gwiezdnych wojen, wszystko na biało, zimny, biały kolor i takież światło, dwa długie korytarz połączone pod kątem prostym. Ciekawe doświadczenie. Nawet szpital tak mi się nie kojarzył.

Vingilótë

Przypadkiem znaleziony w sieci obrazek statku Eärendila, który bardzo mi się podoba. Autorką jest Lída Holubová.

Już II niedziela Adwentu

Adwent w tym roku najkrótszy z możliwych, trzytygodniowy (plus jeden dzień). Okaż swą łaskę i daj nam zbawienie, śpiewamy przy psalmie mszalnym, błagając Przychodzącego o miłosierdzie.

Piękna jest dzisiaj antyfona na Komunię: Powstań, Jeruzalem, i stań na miejscu wysokim, i zobacz radość, którą otrzymasz od twego Boga (Ba 5:5; 4:36). Współgra ona z obietnicą nowej ziemi i nowego nieba, o których mówi dziś w drugim czytaniu św. Piotr (2 P 3:13), bo będą one radością nowego stworzenia, pochodzącą od Boga Stwórcy i Zbawcy, radością, którą otrzymasz od twego Boga...

Pieśń adwentowa

Bardzo piękna, rzadko grana w kościołach. Znalazłem wreszcie wszystkie jej zwrotki, będące tłumaczeniem z łacińskiego przekładu (czyli Wulgaty) z proroka Izajasza (a dokładniej Drugiego i Trzeciego Izajasza).

Niebiosa, rosę spuszczajcie z góry,
Sprawiedliwego wylejcie, chmury;
o wstrzymaj, wstrzymaj Twoje zagniewanie
i zbrodni naszych zapomnij już, Panie.

Pusto w Twym mieście, pusto w Syjonie,
Jerozolima w boleści tonie,
runął dom Twojej świętości i chwały,
gdzie dla Cię hymny ojców naszych brzmiały.

Niebiosa, rosę spuszczajcie z góry,
Sprawiedliwego wylejcie, chmury;
grzech nas oszpecił i w sprośnej postaci
stoim przed Tobą jakby trędowaci.

Padliśmy wszyscy jak liść w jesieni,
zbrodniami jak wichrem rozproszeni,
Tyś Twe oblicze zasłonił przed nami
i Tyś naszymi złamał nas zbrodniami.

Niebiosa, rosę spuszczajcie z góry,
Sprawiedliwego wylejcie, chmury;
o spojrzyj, spojrzyj na lud Twój znękany
i ześlij Tego, co ma być zesłany.

Wypuść Baranka, daj, niech przybędzie
z głazów pustyni, niech Panem będzie;
na górze córy Syjonu się zjawi
i po łzach tylu z jarzma nas wybawi.

Niebiosa, rosę spuszczajcie z góry,
Sprawiedliwego wylejcie, chmury;
pociesz się ludu, pociesz w twej niedoli,
już się przybliża kres twojej niewoli.

Czemuż się smucisz, bolejesz srodze?
Nie bój się, nie bój, ja wyswobodzę,
Jam jest twym Panem, Jam doli twej Sprawcą,
Jam twoim Świętym, Jam Bogiem i Zbawcą.

Niebiosa, rosę spuszczajcie z góry,
Sprawiedliwego wylejcie, chmury;
roztwórz się ziemio i z łona twojego
wydaj nam, wydaj już Zbawcę naszego.

Przy odrobinie wyobraźni oraz znajomości czytań mszalnych i samego mszału można z tej pieśni wybierać fragmenty odpowiednie na śpiewy na wejście w niedziele adwentowe.

A malo

Pan stworzył Adama,
Ojca wszystkich ludzi,
Z niego Ewę matkę,
Co zgrzeszyli jabłkiem.
Ale Tyś naprawiła,
W czym Ewa zgrzeszyła.

Ewa posłuchała szatana, i sprowadziła na świat zło. Maria posłuchała anioła, i przyniosła światu największe dobro, Jezusa Zbawiciela. Na mocy Jego przewidywanej śmierci, została zachowana od wszelkiego grzechu i w pełni obdarowana łaską, jedyna ze wszystkich ludzi.

Niech dziś wstawia się za wszystkimi dziećmi Adama i Ewy, potrzebujemy Jej modlitwy. Niech broni nas od złego jedyna czysta, jedyna błogosławiona.

I syng of a mayden
þat is makeles,
kyng of alle kynges
to here sone che ches.

Moder & mayden
was neuer non but che –
wel may swych a lady
Godes moder be.

Jan z Damaszku

Dziś wspomnienie św. Jana Damasceńskiego. Wspomnienie tylko dowolne, czyli w większości nieobchodzone, a szkoda, bo to był wielki Ojciec i doktor Kościoła, podsumował całą prawowierną naukę Ojców i nam przekazał. Wypadałoby o nim pamiętać. Ja mam do niego szczególny sentyment, bo kiedyś na rozkaz sułtana odcięto mu rękę, która podobno cudownie przyrosła za wstawiennictwem Bogurodzicy. Czy to prawda, czy pobożna legenda, nie wiem, ale są ikony Maryi z tą właśnie ręką św. Jana.

Przyśpieszamy rok liturgiczny

Dziś na mszy psalm był na melodię Ludu mój, ludu, czy jakąś zbliżoną, a na Komunię śpiewano Bliskie jest królestwo Boże. Adwent z Wielkim Postem pomieszany, może dlatego, że oba fioletowe?

Sent from my tablet. We are Borg. You will be assimilated.

I znów jest Adwent w Bożym Kościele*)

Odpowiednie dla Adwentu są słowa: W moim początku jest mój kres (T.S. Eliot). Obchodzimy początek roku liturgicznego, a rozważamy w nim koniec świata. Mówi o nim Ewangelia (Mk 13:33-37): nie wiemy, kiedy Pan domu powróci, dlatego mamy czuwać. Mówi o nim kolekta: błagamy w niej, abyśmy mogli stanąć po Jego prawicy, gdy powróci. Jego powrót jest końcem świata, a jednocześnie początkiem nowego świata, nowej ziemi i nowego nieba, o których czytaliśmy u św. Piotra w ostatnim tygodniu przed Adwentem (2 P 3:13). W początku jest kres, w kresie nowy początek. O tym także ma przypominać Adwent.

I obrazki-ilustracje do antyfon do Magnificat z I niedzieli Adwentu:

 
_________________________
*) Tak, to świadoma parafraza z Rahnera.

Tuż przed Adwentem

Jeszcze raz modlitwa, którą kiedyś ułożyłem: aby Ten, który przyjął ciało z Maryi Dziewicy, narodził się i w naszych duszach:

Preces nostras, quaesumus, Domine, benignus exaudi, ut Filius tuus Unigenitus, qui in beatae Mariae virginali utero carnem assumpsit, nostris in mentibus nasci dignetur. Qui vivit et regnat in saecula saeculorum. Amen.

Czas oczekiwania, mniej (fioletowe szaty liturgiczne) lub bardziej ('alleluja' w antyfonach) radosnego, na przyjście, czy właściwie na przyjścia naszego Pana: to w czasie i to u kresu czasu. Jeśli Go teraz przyjmiemy, to możemy mieć nadzieję, że i On nas przyjmie, kiedy przyjdzie powtórnie.

Ostatnie nieszpory

Żegnaj, stary roku, w tych nieszporach dziękczynienie za łaski, którymi Bóg nas obdarzył. Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu!

Jutro, zgodnie ze średniowieczną tradycją, wspomnienie Najświętszej Maryi Panny w sobotę, w ostatni dzień roku.