Krok w krok

Pies jest jakiś przygnębiony, osowiały, chodzi za mną krok w krok, zaczepia łapą, a ja nie wiem, co mu może dolegać, żadnych innych objawów nie ma :-(

En acetum &Co.

Już dziś rozbrzmiewają w liturgii godzin hymny Wenancjusza Fortunata o Krzyżu Pańskim: Vexilla Regis, Pange, lingua i En acetum (to ostatnie to właściwie druga część przedostatniego). Hymny o Krzyżu, o Męce Pańskiej, bo te dwa ostatnie tygodnie Wielkiego Postu na Męce Chrystusowej się koncentrują.

Nie znalazłem na Youtube takiego nagrania Vexilla Regis, które by mnie zadowoliło.

Dawni bogowie

Na jednej z inskrypcji Asarhaddona, króla asyryjskiego, czytamy o zniszczeniu Babilonu: Wody przewaliły się przez miasto, przez domostwa [...] i uczyniły z nich pustkowie. Zamieszkujący miasto bogowie i boginie odlecieli niczym ptaki, uciekli do nieba (cyt. za M. West, Wschodnie oblicze Helikonu). Bardzo podoba mi się ten obraz.

U Homera z kolei mamy Aresa, który wstępuje na Olimp jak letnie niebo, pociemniałe przed burzą, Apollona, który z Olimpu jak noc zstępuje (o czym niedawno pisałem), Tetydę, która wynurza się z głębin morskich jak zamglony obłok. Też bardzo mi się podobają te opisy. Mają w sobie głębokie piękno.

Czas zimowy

Jako istota półmroku, jestem zdecydowanie za czasem zimowym, który zresztą, jak się zdaje, jest właściwym, naturalnym czasem dla naszego regionu. A tak, trzeba się będzie znowu męczyć z czasem letnim.

Nie zasłoniłem w tym roku ikon, nie miałem siły, żeby na to się zebrać. Trudno, będzie mało liturgicznie.

Wiara i nadzieja

Wyście przez Niego uwierzyli w Boga, który wzbudził Go z martwych i udzielił Mu chwały, tak że wiara wasza i nadzieja są skierowane ku Bogu (1 P 1:21).

Te słowa daje nam dziś Kościół w nieszporach. Jakoś przedtem, tzn. w minionych 30 latach ich odmawiania, nie zwracałem na nie uwagi, bardziej się koncentrując na początku tego czytania, mówiącym o krwi Chrystusa, baranka bez skazy. A tu jest też i radosny element: Bóg Chrystusa wskrzesił i obdarzył chwałą, po Męce jest Zmartwychwstanie. Słowa nadziei... Jeśli tylko moja wiara i nadzieja byłyby mocniejsze, bardziej zwrócone ku Bogu...

Niezrozumienie liturgii

Oglądam transmisję mszy z jednego z warszawskich kościołów. Homilii nie głosi główny celebrans, tylko inny ksiądz, dyżurny pewnie. Po homilii główny celebrans mówi: A teraz podziękujmy księdzu B. za jego słowo oklaskami. I ludzie klaszczą.

Zupełne niezrozumienie liturgii, w której nie ma miejsca na oklaski jak w teatrze.

Modlić się razem

Jakże wymownie brzmią dziś słowa św. Atanazego z modlitwy czytań: [Uroczystość wielkanocna] czyni z nas bowiem jedno zgromadzenie łączące duchowo tych, co są rozproszeni po całej ziemi. Czeka nas taka właśnie Wielkanoc.

Z dawnego mszału

Modlitwy ze specjalnej mszy na czas zarazy z mszału Leofrica:

Populum tuum, quaesumus, omnipotens Deus, ab ira tua ad te confugientem, paterna recipe pietate, ut qui tuae maiestatis flagella formidant, de tua semper mereantur venia gratulari. Per Christum Dominum nostrum. Amen.
Wszechmogący Boże, przyjmij z ojcowską dobrocią lud Twój, który od gniewu Twego ucieka się do Ciebie; niech ci, którzy drżą przed biczami Twego majestatu, mogą się zawsze radować z łaskawości Twojej.

Deus, qui non mortem, sed paenitentiam desideras peccatorum: populum tuum, quaesumus, ad te converte propitius, ut dum tibi devotus extiterit, iracundiae tuae flagella ab eo clementer amoveas. Per Dominum.
Boże, Ty chcesz nie śmierci, lecz nawrócenia grzeszników, nawróć łaskawie lud Twój ku Tobie, niech będzie Ci oddany, i litościwie oddal od niego bicze zagniewania Twego.

A dziś także wspomnienie Dobrego Łotra, razem z nim się módlmy: Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do Twego królestwa.

Działanie sakramentu

Jak nam dzisiaj przypomina modlitwa po Komunii, Eucharystia działa nie tylko na duszę, ale i na ciało człowieka. Przygotowuje nas w jakiś tajemniczy sposób na zmartwychwstanie ciała i życie wieczne.

Kiedy na świecie szaleje zaraza, Tadeusz Rydzyk prosi ludzi o wsparcie finansowe jego radia i telewizji. Nie wiem, czy to taka pycha, czy cynizm, czy roztropność nieuczciwego rządcy, czy brak empatii...

A szybko mknie Jego słowo

Tak jak w dzisiejszej Ewangelii (J 4:43-54): odległość nie jest żadną przeszkodą, słowo Pana uzdrawia na odległość.

Wciąż za mało obcujemy ze słowem Bożym...

Jak to będzie

Wszystko wskazuje na to, że obrzędy Wielkiego Tygodnia odbędą się bez udziału wiernych, Watykan wydał już nawet stosowne instrukcje. Jedna z nich mnie zastanawia: otóż zaleca się (czy może nakazuje?), aby w Wielki Czwartek po Mszy Wieczerzy Pańskiej nie przenosić Najświętszego Sakramentu do (bocznego) ołtarza adoracji, zwanego ciemnicą, tylko zostawić konsekrowane hostie normalnie w tabernakulum. A co jest groźnego w przeniesieniu Eucharystii do bocznego ołtarza, jakie w tym zagrożenie epidemiczne? I jak w związku z tym byłaby sprawowana liturgia wielkopiątkowa, skoro w ołtarzu głównym byłaby Eucharystia?

A tymczasem zakwitły forsycje.

Patron od zarazy

Właśnie się dowiedziałem w oratorium, że patronem w czasach epidemii jest św. Roch. Za jego czasów była to dżuma, ale pewnie i z koronawirusem sobie poradzi.

Peccata et poenas nobis dimitte

Błagamy w jutrzni o odpuszczenie grzechów i kar za nie. Czyli jednak jakaś kara istnieje. Niebezpieczne jest jednak przypisywanie różnym wydarzeniom naszego życia miana kary Boskiej. Myślę, że Bóg tylko wie, co jest dla kogo karą, co nią może być, w tym życiu i w przyszłym.

Z mojego doświadczenia wynika, że w Wielkim Poście zawsze dzieje się coś złego, przytrafia się coś złego, bardziej chyba niż przez resztę roku. Ja naprawdę nie lubię tego okresu.

Papier toaletowy

O co chodzi z papierem toaletowym, że z powodu epidemii wszyscy kupują na zapas? To jakieś atawistyczne zachowania?

Save me, O God

My eyes are wasted away

from looking for my God (...)

Those who attack me with lies

are too much for my strength. (Ps 69:4.5)

I have reached the end of my strength. (Ps 69:21)

We wait (...) for a time of healing, but terror comes instead. (Jr 14:19)

A dopiero minęło śródpoście...

Dziś dzień św. Cuthberta, powierzałem mu moją rentę, ale badania odwołane z racji epidemii i nie wiadomo, co będzie dalej.

 

Terror daemonum et spes aegrotantium...

... est beatus Ioseph, quem hodie colimus. Dominum Christum humiliter deposcamus: Sanctissimae Genetricis tuae Sponsi patrocinio suffulti, rogamus, Domine, clementiam tuam: ut corda nostra facias terrena cuncta despicere ac te verum Deum perfecta caritate diligere. Qui vivis et regnas in saecula saeculorum. Amen.

Zaraza i literatura

Mało kto dzisiaj wie albo pamięta, że literatura europejska, przynajmniej ta zachowana, zaczyna się od zarazy. Kojarzycie? Tak, tak, od zarazy zaczyna się Iliada Homera, zarazę zsyła na wojsko greckie Apollo, jako karę za znieważenie kapłana Chryzesa.

Homer pisze, że Apollo szedł do nocy podobny: ὁ δ᾽ ἤϊε νυκτὶ ἐοικώς (Iliada 1:47).

St. Wyspiański, Apollo razi grotami pomoru

Britannia rules!

Św. Patryk, dzisiejszy patron, nie był bynajmniej Irlandczykiem, ale Brytyjczykiem, czy dokładniej, Brytem.

św. Patryk udzielający chrztu

To nie jest tak, że obudzimy się jutro rano i będzie lepiej. Nie wiadomo, ile pandemia będzie trwać i jak ją przetrwamy.

Akurat wczoraj czytałem

Though they go to churches for shriving,
The old and the young, the bold and the meek,
True is the tale, death confronted them. (Aneirin, Gododdin, tłum. J.P. Clancy)

Fragment bardzo na czasie, chociaż mówi o śmierci w walce przed wiekami, gdy men went to Catraeth. Ale śmierć jest zawsze taka sama.

Chryste Boże

W Twoim ręku są nasze losy. Amen.

Et factum est in illo tempore

No i stało się: epidemia. Nie będzie zajęć, nie będzie komisji lekarskiej w ZUS, nie wiadomo, jak długo to wszystko potrwa. A może nie trzeba się martwić, bo przyjdzie Pan i zrobi ze wszystkim porządek? Póki co, jednak błagajmy, aby odwrócił od nas epidemię, aby nas zachował od zarażenia siebie i innych.

Czy ta sytuacja wyzwoli w ludziach i to, co najlepsze, i to, co najgorsze?

Chryste Panie...

Twoim rozkazom podlega wszelka choroba i zdrowie.

Dziś do mnie przemówił

Ja nie mam żadnego upodobania w śmierci: wyrocznia Pana Boga. Zatem nawróćcie się, a żyć będziecie (Ez 18:32).

Dziś na mszy w ogóle nie było znaku pokoju; zresztą, jeśli mnie pamięć nie myli, według mszału nie jest on obowiązkowy.

A peste, fame et bello

Chyba powinienem na nowo przeczytać Dżumę Camusa, ale niezbyt mi się chce. Chociaż koronawirus chyba nie taki straszny jak dżuma. Najgorsze w nim jest to, że tak szybko się przenosi. Czy z całą wiedzą i technologią medyczną da się nad nim zapanować? Śpiewajmy: A peste, fame et bello, libera nos, Domine.

Naśladować Boga

Be compassionate as your Father is compassionate (Łk 6:36). Nie możemy naśladować Boga w Jego wszechmocy, ale możemy w Jego współczuciu wobec wszelkiego stworzenia.

Na świętej górze

Jezus przemienił się, czy, dokładniej, według greckiego tekstu Ewangelii, został przemieniony, na wysokiej górze. A co ja poradzę na to, że nie lubię gór, ale lubię Przemienienie?

Dziś w modlitwie nad darami prosimy, aby Eucharystia fidelium corpora mentesque sanctificet, czyli uświęciła ciała i dusze wiernych na godny obchód świąt wielkanocnych. Ciało i dusza, w takiej kolejności. Zapominamy często, że Eucharystia uzdrawia całego człowieka, nie tylko duszę.

A ja czytam właśnie książkę o Eucharystii: Jezus i żydowskie korzenie Eucharystii Branta Pitre. Bardzo dobra książka, wiele się z niej można dowiedzieć, lepiej zrozumieć, co się wydarzyło na Ostatniej Wieczerzy. A dowiedziałem się o niej dzięki oratorianom z Manchesteru.

Commemoratio

Heri anniversarium celebravi mortis, sepulturae et resurrectionis meae, pro quibus Domino gratias toto ex corde ago. Membrum Mystici Corporis factus sum, Christi frater et coheres, Dei altissimi filius.

Byłem głodny, a daliście Mi jeść

Oprócz dosłownego znaczenia tych słów, dotyczących nakarmienia fizycznego, nakarmienia ciała, może być jeszcze i takie znaczenie: ktoś jest głodny naszego czasu, naszej troski i uwagi, po prostu: naszej miłości. I w tym wszystkim jest Pan.

A modlitwa po Komunii prosi o uzdrowienie, o pomoc dla duszy i ciała.

Postcommunio

Piękna jest dzisiejsza modlitwa po Komunii:

Caelesti pane refecti, quo fides alitur, spes provehitur et caritas roboratur, quaesumus, Domine, ut ipsum, qui est panis vivus et verus, esurire discamus, et in omni verbo, quod procedit de ore tuo, vivere valeamus.

Eucharystia żywi naszą wiarę, wspiera nadzieję i umacnia miłość. Powinniśmy zatem zawsze jej pragnąć.

A dziś także wspominamy św. Dawida, walijskiego biskupa, i prosimy o jego wstawiennictwo.