Ze starego mszalika: Pod znakiem
Niepokalanej Dziewicy rozpoczyna się Rok kościelny. To też dawnemi
czasy, w pierwszą niedzielę Adwentu, lud rzymski zbierał się w
bazylice N. M. Panny Większej. Cała msza tego dnia przygotowuje nas
do podwójnego przyjścia (adventus), miłosierdzia i
sprawiedliwości.
W mszy nie ma żadnych wzmianek o
Najświętszej Dziewicy, ale w brewiarzu przypominają o Niej
antyfony do Benedictus i Magnificat, mówiące o Zwiastowaniu i
poczęciu Jezusa. W ten sposób rozpoczynamy liturgiczne
przygotowanie do Bożego Narodzenia. Mnie towarzyszyć w nim będzie
Zwiastowanie Duccia.
Teksty mszalne, jakie mamy w roku C,
mówią o „owym dniu”, a jest to jednocześnie dzień Narodzenia
Pańskiego, przyjścia Jezusa w ludzkim ciele dla naszego zbawienia,
jak i dzień ostateczny, dzień sądu, który jest też
dniem pełni odkupienia, gdy przyjdzie nasz Pan ze wszystkimi swoimi świętymi. Ten dzień ostateczny przyjdzie nagle na wszystkich mieszkańców ziemi, i na złych, i na dobrych, stąd wezwanie do czuwania, aby być gotowym na spotkanie z Synem Człowieczym.
Inter oves locum praesta
et ab haedis me sequestra,
statuens a parte dextra.
Daj nam stanąć po Twej prawicy, Panie, gdy przyjdziesz w chwale. Amen.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz