Ostatnie dni Adwentu wprowadzają już w Boże Narodzenie, ostatnie dni Wielkiego Postu – w Wielkanoc, ostatnie dni Okresu
wielkanocnego są już ukierunkowane na Zesłanie Ducha Świętego. Tak samo
ostatnie dni okresu zwykłego wprowadzają już w Adwent, w jego
oczekiwanie. Pełno w nich myśli o końcu, o prześladowaniu, o
sądzie, o przyjściu Pana. Liturgia łagodnie przechodzi z jednego
czasu w drugi, kolejne uderzenia wiosła przenoszą nas z zieleni w
fiolet.
Ten ostatni tydzień roku to nie tylko Dies irae, ale i pieśń Sybilli, o której już kiedyś pisałem.
Ten ostatni tydzień roku to nie tylko Dies irae, ale i pieśń Sybilli, o której już kiedyś pisałem.
Iudicii signum: tellus sudore madescet.
E caelo rex adveniet per saecla futurus,
scilicet in carne praesens ut iudicet orbem.
Iudicii signum: tellus sudore madescet.
Unde Deum cernent incredulus atque fidelis
celsum cum sanctis aevi iam termino in ipso.
Iudicii signum: tellus sudore madescet.
Sic animae cum carne aderunt, quas iudicat ipse,
cum iacet incultus densis in vepribus orbis.
Iudicii signum: tellus sudore madescet.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz