Na 16 lipca mamy aż trzy antyfony do pieśni Zachariasza we współczesnych brewiarzach. W polskiej i łacińskiej liturgii godzin są one wzięte z Księgi Syracydesa, i mówią o szukaniu mądrości. Różnią się zakończeniem: w polskiej wersji Marya odnajduje mądrość dzięki czystości swej duszy, w łacińskiej mądrość rozkwita jak wcześnie kwitnąca winorośl. Obie antyfony bardzo piękne. W karmelitańskiej liturgii jest z kolei antyfona z Ewangelii według świętego Jana, o oddaniu Maryi Janowi. Szukałem kiedyś w osiemnastowiecznym karmelitańskim brewiarzu, ale nie było tam żadnej z tych antyfon. Jakby nie było, wszystkie trzy mówią o Maryi Dziewicy i o Jej pięknie. Jako pokorna Służebnica poświęciła się dziełu swojego Syna, jak głosi z kolei prefacja. Całkowicie oddana Chrystusowi, na tym polega Jej mądrość.
O jakże piękna jesteś, Dziewico Maryo. Z radością Ciebie wysławiamy i błagamy o Twoją pomoc i dziś, i zawsze, i w chwili śmierci, i w pierwszą sobotę po śmierci.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz