Claudius Aelianus was a Roman rhetor writing in Greek who lived in times of emperor Septimius Severus (died 211). In his work about the nature of the animals (Περὶ Ζῴων Ἰδιότητος) Aelianus gives a wonderful story of a boy and his dragon:
A boy was brought up with a little dragon and they deeply loved each other; the boy let dragon sleep in his bed, exactly as if he was a pet. (Unfortunately, Aelianus doesn't tell us how the boy got the dragon.) Eventually, when the dragon grew and became horrifying, the boy's carers took him to a forest and left him there. Some time later it happened that the boy was attacked by bandits outside the city, and when he cried for help, he was heard by his dragon – Aelianus explains that dragons have perfect hearing – who came immediately and rescued the boy, killing the bandits.
One can see in this story a foreshadow of adventures of Eragon and Saphira, or Merlin and Kilgharrah.
--
Niewiele wiemy o Elianie Klaudiuszu, rzymskim retorze, piszącym po grecku, który żył w czasach cesarza Septymiusza Sewera (zmarł w 211). W swoim dziele o naturze zwierząt (Περὶ Ζῴων Ἰδιότητος), Elian opowiada czarującą historię chłopca i jego smoka.
Pewien chłopiec wychowywał się razem ze smokiem: bardzo się kochali, i chłopiec pozwalał smokowi sypiać w łóżku, zupełnie jak i teraz niektórzy pozwalają na to swoim psom czy kotom. (Niestety, Elian nie opowiada, skąd chłopiec wziął smoka.) Kiedy smok stał się duży i dosyć przerażający, opiekunowie chłopca postanowili wynieść go do lasu i tam zostawić. Po jakimś czasie chłopca, poza miastem, napadli bandyci. Kiedy wołał o pomoc, usłyszał go jego smok – Elian opowiada, że smoki mają wyjątkowy słuch – który przybył natychmiast na pomoc, zabił bandytów, i uratował chłopca.
Można w tej opowieści zobaczyć jakby zapowiedź przygód Eragona i Saphiry, albo Merlina i Kilgharry.
wszyscy Chińczycy marzą o tym, by urodzić się w roku Smoka, bo "smoczy" osobnicy zdolni są niezwykle i waleczni. coś z tym smokiem jest na rzeczy. ;)
OdpowiedzUsuńNa Wschodzie smoki są z reguły dobre (badacze uważają, że zaczęło się to w Indiach, i przeszło do Chin i Japonii), na Zachodzie, niestety, pokutuje "mit" złego, krwiożerczego smoka, którego trzeba zabić (właściwie to 'mit' nie musi być w cudzysłowie, bo to prastary, indoeuropejski MIT, o bohaterze zabijającym potwora). Wolę myśleć, że smoki - także na Zachodzie - mogą być i dobre, i złe, różnorodność może być wielka, a ta historia Eliana (jedna z dwóch) pokazuje, że jednak istniała też tradycja dobrych smoków (najwyraźniej przytłumiona przez tę drugą, smoków złych).
OdpowiedzUsuń