The years have passed like swift draughts of the sweet mead in lofty halls beyond the West, beneath the blue vaults of Varda
wherein the stars tremble in the song of her voice, holy and queenly, śpiewała w Lórien Galadriela. Mead, czyli miód pitny (angielskie mead jest wyraźnie pokrewne z polskim miód, z greckim μέθυ, sanskryckim mádhu, walijskim medd), w quenya, w oryginalnym języku pieśni Galadrieli, nazywa się miruvórë.
Według wierzeń celtyckich, miód był napojem nieśmiertelnych. Piwo było napojem wojowników, czyli śmiertelnych ludzi. Miód sycony, miód pitny, przynależy się bogom, jak najbardziej więc pasuje do pałaców w Amanie, Błogosławionym Królestwie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz