Teksty II niedzieli Adwentu krążą wokół Syjonu, wokół Jerozolimy. (Podobnie jest w IV niedzielę Wielkiego Postu, dla obydwu zresztą kościołem stacyjnym w Rzymie była bazylika Krzyża świętego z Jerozolimy.)
I nieszpory tej niedzieli zaczynają się od słów: Gaude et laetare, nova Sion, ciesz się i raduj, nowy Syjonie — czyli Kościele święty. Msza zaczyna się od słów: Populus Sion, ecce Dominus veniet (Iz 30:30), Ludu syjoński, oto Pan przyjdzie. Antyfona na Komunię zwraca się do Świętego Miasta: Ierusalem, surge et sta in excelso (Ba 5:5), Jeruzalem, wstań i stań na wysokim miejscu.
Lud syjoński to lud Boży Starego i Nowego Testamentu. Jedni i drudzy czekają na przyjście Pana Zastępów, który jest królem chwały.
--
Kość promieniowa, ta, z której odłamały się ze dwa centymetry, nie zrosła się, mimo GPS. Czyli trzeba będzie wiórować i nawiercać, czyż nie brzmi to cudownie? Może jednak będę cyborgiem.
--
Kość promieniowa, ta, z której odłamały się ze dwa centymetry, nie zrosła się, mimo GPS. Czyli trzeba będzie wiórować i nawiercać, czyż nie brzmi to cudownie? Może jednak będę cyborgiem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz