Wciąż w perfectum myślę

Chociaż grób jeszcze świeży, chociaż wciąż widzę jej agonię, chociaż wciąż boli, nie wolno dziś mówić o śmierci, ale o życiu, o narodzinach do nowego życia. I cieszyć się.

Wcale nie jest to łatwe. Bogu dzięki, że nie zmusza nas do radości.