Vivit Dominus Deus Israhel, in cuius conspectu sto, mówi prorok Eliasz (1 Krl 17:1). Przed obliczem Pana, w obecności Pana, na oczach Pana. O Janie Chrzcicielu mówili prorocy i Ewangeliści, że pójdzie przed obliczem Pana. Psalmista modli się: Confirmasti me in conspectu tuo in aeternum (Ps 40 [41]:13), pragnie pojawić się ante faciem Dei (Ps 41 [42]:3). Sprawiedliwi mają się radować przed obliczem Pana (Ps 67 [68]:4). Ręce wzniesione in conspectu Domini stają się ofiarą wieczorną (Ps 140 [141]:2). Ale też grzechy ludzkie są in conspectu tuo, Deus (Ps 89 [90]:8), i ludzkie łzy (Ps 55 [56]:9).
Całe życie ludzkie jest przed obliczem Pana. Czasami o tym pamiętamy, np. w czasie modlitwy, czasami zapominamy, także w czasie modlitwy, i poza nią. Eliasz zawsze o tym pamiętał, zawsze miał świadomość bycia przed obliczem żywego Boga. To ideał, do jakiego dążą karmelici.
Oblicze Boga żywego, który nie śpi, nie rozprasza się, zawsze czuwa, zawsze o nas pamięta.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz