wtorek, 19 czerwca 2012

Czasu zwykłego prefacje

W Nim chciałeś wszystko odnowić, abyśmy mogli uczestniczyć w życiu, które On w pełni posiada. Tak czytamy w 1. prefacji zwykłej w polskim przekładzie. Jednak łaciński oryginał mówi coś całkiem innego.

Cała ta prefacja zbudowana jest z cytatów biblijnych: Ef 1:10; J 1:16; Flp 2:6-7; Kol 1:20; Flp 2:9; Hbr 5:9. Fragment, o który chodzi, to Ef 1:10 i J 1:16; po łacinie brzmi tak: In quo omnia instaurare tibi complacuit, et de plenitudine eius nos omnes accipere tribuisti. Czyli, dosłownie: W Nim spodobało Ci się wszystko odnowić, i pozwoliłeś, abyśmy wszyscy wzięli z Jego pełni. Nie ma tu zdania celowego, jak w polskim przekładzie, jest stwierdzenie dwóch, równorzędnych właściwie, faktów.

Nieco dalej, w tejże prefacji czytamy: On będąc prawdziwym Bogiem, uniżył samego siebie. Tu z kolei chodzi o Flp 2:6-7. Cum enim in forma Dei esset, exinanivit semetipsum, chociaż bowiem istniał w postaci Bożej, ogołocił (inaczej na polski się tego nie da dobrze przełożyć, dosłownie: opróżnił) samego siebie. O uniżeniu jest mowa dopiero w Flp 2:8.
--

There are some mistakes in the Polish translation of the Common Preface I. Thankfully, the English version is OK. Good job, guys!

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz