sobota, 6 grudnia 2008

Adwent w Śródziemiu

Do 21 XII jeszcze sporo czasu, a tego właśnie dnia śpiewa się w nieszporach antyfonę O Oriens. Pośrednio od niej pochodzi tolkienowskie Śródziemie.

Otóż na podstawie adwentowych „Wielkich antyfon” staroangielski poeta Cynewulf napisał poemat, nazywany zresztą przez wydawców ‘Advent Lyrics’. Piąta część zaczyna się:

Eala earendel,   engla beorhtast,
ofer middangeard   monnum sended


– co można przetłumaczyć: O blasku, z aniołów najjaśniejszy, ludziom zesłany do Śródziemia [= na ten świat, czyli świat środkowy]. Kiedy Tolkien studiował w Oksfordzie, te słowa wywarły na nim tak wielkie wrażenie, zachwyciły go swoją melodią, że od nich, można rzec, zaczęła się cała jego mitologia, w której zresztą pojawia się Earendil, żeglarz, który stał się gwiazdą.

‘Earendel’ z poematu Cynewulfa kojarzy się, ze względu na odniesienia tej części ‘Advent Lyrics’, z Chrystusem, Blaskiem zesłanym ludziom, najjaśniejszym z aniołów, czyli zwiastunów (w czytaniu na pasterce z Izajasza mamy „Wielkiej rady zwiastuna”, po łacinie: magni consilii angelus). Ale w staroangielskich homiliach owym ‘earendelem’ nazywany jest Jan Chrzciciel, ten „anioł posłany przez Pana” przed Jego obliczem.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz