niedziela, 14 grudnia 2008

Gaudete in Domino semper

Introit dzisiejszej mszy, z 4. rozdziału Listu do Filipian, to pierwszy fragment Nowego Testamentu, który czytałem z prof. Świderkówną – wieki temu, w jasno oświetlonej bibliotece Zakładu papirologii UW.

Czytaliśmy to, bo zwykle każdy robi odruchowo błąd przy tłumaczeniu wersu szóstego – ja też zrobiłem. Chodzi o niedostrzeżenie różnic w rodzaju przymiotnika i rzeczownika, oba są w tym samym przypadku, i odruchowo chce się je połączyć w związek zgody.

Prefacja na III niedzielę Adwentu z mszału biskupa Leofrica:

... przez Chrystusa, naszego Pana. Przez Jego wcielenie na świat przyszła radość, przez Jego mękę dokonało się odkupienie człowieka, którego stworzył. Błagamy, aby On nas doprowadził do wiecznej nagrody, On, który nas odkupił z ciemności piekielnych. Niech nas także obdarzy swą sprawiedliwością, gdy przyjdzie powtórnie, skoro nas odkupił w czasie swego pierwszego przyjścia. I niech nas broni od zła wszelkiego Jego majestat, skoro Jego pokora nas podniosła [ze śmierci] do życia.

I myślę sobie jeszcze: wielka szkoda, że w polskim przekładzie brewiarza w prośbach z I nieszporów dwie połączyły się w jedną, a my straciliśmy piękne nawiązanie do psalmu 24.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz