Przychodzę, Boże, pełnić Twoją wolę.
Śpiewamy w tę niedzielę psalm czterdziesty; pierwsze czytanie mówi o powołaniu Samuela, Ewangelia zaś opowiada o powołaniu pierwszych uczniów Jezusa. Można powiedzieć, że to do nich – proroka Starego i apostołów Nowego Przymierza – odnosi się ten psalm.
Liturgia używa tego psalmu w modlitwie godzin Wielkiego Piątku, zatem wkłada go w usta Chrystusa. Idzie tutaj za tradycją biblijną: autor Listu do Hebrajczyków cytuje tenże psalm, pisząc o ofierze Chrystusa. Ten z kolei fragment, z Listu do Hebrajczyków, w który oprawiony jest fragment psalmu 40., czyta się w 4. niedzielę Adwentu roku C.
Przychodząc na świat [Chrystus] mówi: (…) Oto przychodzę, [jak] napisano o Mnie w zwoju księgi, aby spełnić Twoją wolę, Boże (Hbr 10:5.7).
Co więcej, dalsze wersety Listu do Hebrajczyków mówią o naszym trwałym (greckie perfectum) uświęceniu przez ofiarę Ciała Jezusa Chrystusa (Hbr 10:10). Przez ofiarę, która spełnia się w każdej mszy świętej.
Przez chrzest każdy chrześcijanin, staje się, na wzór Chrystusa, kapłanem. Jak poucza Sobór Watykański II, każdy włącza się w eucharystyczną ofiarę Ciała Pańskiego, składaną z największą czcią Ojcu (Lumen gentium 34).
Autor Listu do Hebrajczyków cytuje psalm 40. w wersji Septuaginty. Jednak objaśniając psalm, zmienia znacząco w jednym miejscu tekst: z aorystu, czasu przeszłego, robi perfectum, czas wyrażający trwały stan. W którym miejscu? W wersecie dziewiątym: τότε εἴρηκεν, Ἰδοὺ ἥκω τοῦ ποιῆσαι τὸ θέλημά σου, wtedy powiedział: Oto przychodzę spełnić Twoją wolę. Właśnie εἴρηκεν to perfectum. Chrystus mówi o przychodzeniu dla pełnienia woli Bożej, mówi w sposób trwały, wyraża nie tylko moment, ale trwałe nastawienie. Gdzie indziej powiedział, że Jego pokarmem jest pełnienie woli Ojca (J 4:34).
W poprzednim wpisie nawiązałem do audiencji Ojca świętego z 4. stycznia. Papież cytował tam fragment soborowej konstytucji Gaudium et spes, jej 22. paragraf. Czytamy w nim, że przez swoje cierpienie Chrystus dał nam wzór do naśladowania.
Przychodzę, Boże, pełnić Twoją wolę.
Śpiewamy w tę niedzielę psalm czterdziesty; pierwsze czytanie mówi o powołaniu Samuela, Ewangelia zaś opowiada o powołaniu pierwszych uczniów Jezusa. Można powiedzieć, że to do nich – proroka Starego i apostołów Nowego Przymierza – odnosi się ten psalm.
Liturgia używa tego psalmu w modlitwie godzin Wielkiego Piątku, zatem wkłada go w usta Chrystusa. Idzie tutaj za tradycją biblijną: autor Listu do Hebrajczyków cytuje tenże psalm, pisząc o ofierze Chrystusa. Ten z kolei fragment, z Listu do Hebrajczyków, w który oprawiony jest fragment psalmu 40., czyta się w 4. niedzielę Adwentu roku C.
Przychodząc na świat [Chrystus] mówi: (…) Oto przychodzę, [jak] napisano o Mnie w zwoju księgi, aby spełnić Twoją wolę, Boże (Hbr 10:5.7).
Co więcej, dalsze wersety Listu do Hebrajczyków mówią o naszym trwałym (greckie perfectum) uświęceniu przez ofiarę Ciała Jezusa Chrystusa (Hbr 10:10). Przez ofiarę, która spełnia się w każdej mszy świętej.
Przez chrzest każdy chrześcijanin, staje się, na wzór Chrystusa, kapłanem. Jak poucza Sobór Watykański II, każdy włącza się w eucharystyczną ofiarę Ciała Pańskiego, składaną z największą czcią Ojcu (Lumen gentium 34).
Autor Listu do Hebrajczyków cytuje psalm 40. w wersji Septuaginty. Jednak objaśniając psalm, zmienia znacząco w jednym miejscu tekst: z aorystu, czasu przeszłego, robi perfectum, czas wyrażający trwały stan. W którym miejscu? W wersecie dziewiątym: τότε εἴρηκεν, Ἰδοὺ ἥκω τοῦ ποιῆσαι τὸ θέλημά σου, wtedy powiedział: Oto przychodzę spełnić Twoją wolę. Właśnie εἴρηκεν to perfectum. Chrystus mówi o przychodzeniu dla pełnienia woli Bożej, mówi w sposób trwały, wyraża nie tylko moment, ale trwałe nastawienie. Gdzie indziej powiedział, że Jego pokarmem jest pełnienie woli Ojca (J 4:34).
W poprzednim wpisie nawiązałem do audiencji Ojca świętego z 4. stycznia. Papież cytował tam fragment soborowej konstytucji Gaudium et spes, jej 22. paragraf. Czytamy w nim, że przez swoje cierpienie Chrystus dał nam wzór do naśladowania.
Przychodzę, Boże, pełnić Twoją wolę.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz