Lubię święto Chrztu Pańskiego. Trydent wyrzucił je z liturgii rzymskiej, chociaż w brewiarzach zakonnych pozostało w przepięknych antyfonach, teraz przywróconych. Wielka jest tajemnica dnia dzisiejszego...
Chrystus zanurza się w wodach Jordanu, uświęca jego źródła, i poprzez wodę, która była u początków stworzenia, uświęca całe stworzenie. Na początku Duch Boży unosił się nad wodami, kiedy zaczęło się stwarzanie świata. Teraz dokonuje się nowe stworzenie, mocą Boga-Człowieka, Chrystusa, nad którym Duch Boży się ukazuje. Jak głosi jedna z antyfon: Nowe stworzenie powstaje, podnosi się, wynurza się z rzeki i rozjaśnia cały świat.
Chrystus zanurza się w wodach Jordanu, uświęca jego źródła, i poprzez wodę, która była u początków stworzenia, uświęca całe stworzenie. Na początku Duch Boży unosił się nad wodami, kiedy zaczęło się stwarzanie świata. Teraz dokonuje się nowe stworzenie, mocą Boga-Człowieka, Chrystusa, nad którym Duch Boży się ukazuje. Jak głosi jedna z antyfon: Nowe stworzenie powstaje, podnosi się, wynurza się z rzeki i rozjaśnia cały świat.
W okresie Bożego Narodzenia stworzenie szczególnie obecne jest w liturgii i w pobożności ludu wiernego. W noc Narodzenia śpiewamy psalm, który wzywa do radości z przyjścia Pana niebo, ziemię i morze, pola i lasy, wszystkie drzewa (Ps 96 [95]:11-13). W sam dzień Narodzenia psalm 98 [97] wzywa do uwielbiania Boga morza i rzeki, i góry. Hymn z nieszporów Bożego Narodzenia przedstawia niebo, ziemię i morze wysławiające Ojca, który posłał na świat swego Syna. Mędrcom drogę do Zbawiciela wskazuje gwiazda, jaśniejąca na niebie. Ewangelie nie mówią wprawdzie o zwierzętach przy żłóbku Jezusowym, ale pobożna tradycja, idąc za prorokami Habakukiem i Izajaszem, stawia przy Nowonarodzonym wołu i osła. Jedno z dawnych responsoriów mówi wprost: Jakże wielka tajemnica, jakże cudowny sakrament, że zwierzęta widziały narodzonego Pana, leżącego w żłobie. A my w kolędzie śpiewamy: Któremu się wół i osioł kłaniają.
Chrzest Pański podsumowuje wszystkie te myśli, słowa psalmów i proroków, słowa liturgii, i przedstawia Chrystusa wynurzającego się z fal Jordanu jako Nowego Człowieka, początek nowego, odrodzonego stworzenia. Bóg nie niszczy grzesznego stworzenia, ale je odnawia, odradza, przemienia. Jego dotknięcie uświęca i odnawia stworzenie, skażone ludzkim grzechem.
To jak Arda Alahasta, czyli Arda Unmarred u Tolkiena.
Woda wypala dziś grzech, Wybawiciel się objawia i zrasza cały świat mocą swego Bóstwa (antyfona przedtrydencka z oktawy Epifanii).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz