Hymn jutrzni adwentowej, który dziś odmawialiśmy po raz pierwszy, pochodzi być może z 6. wieku, jest anonimowy, a znany był w liturgii rzymskiej i mozarabskiej. Jak prawie wszystkie hymny adwentowe, mówi o podwójnym przyjściu Chrystusa: tym w Betlejem i tym ostatecznym. Hymn nawiązuje do postaci Jana Chrzciciela, Poprzednika Jezusa w Jego pierwszym przyjściu: to jego głos rozlega się wśród ciemności, i zwiastuje nadejście Bożego Baranka, którego Bóg zsyła na ten świat, aby odkupił jego grzechy. Ten Baranek jest jednocześnie nową gwiazdą, której promienie leczą grzesznych. To jest pierwsze przyjście Chrystusa, to w Betlejem, kiedy przyszedł, aby zgładzić grzechy świata. W drugiej części hymn mówi o powtórnym przyjściu Pana, kiedy – dosłownie – trwoga ogarnie świat. Błagamy, aby wtedy Chrystus nie potępiał nas, ale łaskawie i miłosiernie przyjął i wziął w obronę. Co niechaj sprawi On sam, który z Ojcem i Duchem Świętym żyje i króluje na wieki wieków. Amen.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz