Wyprawiliśmy się w trzykroć tylu, ilu brał Prydwen:
oprócz siedmiu, nikt nie wrócił z Caer Siddi.
Tak mówi Taliesin w poemacie zwanym Preiddeu Annwn, czyli Złupienie Innego Świata. Kiedyś wspominałem o tym fascynującym poemacie, w którego zakończeniu jest mowa o mnichach, zbijających się w gromadę jak psy lub wilki. (Co więcej, z tekstu wynika, że owi mnisi nie odznaczali się także inteligencją.)
Ten poemat jest sporym okruchem mitu; opowiada o tajemniczej wyprawie króla Artura (Prydwen to nazwa jego okrętu) do miejsca, nazywanego w poemacie Caer Siddi, Caer Vedwit, Caer Rigor, Annwfyn, Caer Wydyr, Caer Ochren... Nie do końca wiadomo, co to była za wyprawa, związana zdaje się być z kotłem Władcy Annwfyn, czyli Innego Świata, który to kocioł ozdobiony był perłami, a zapalany tchnieniem dziewięciu dziewic (przypomina mi się tutaj dziewięć fal, matek Heimdalla, chociaż pewnie powinny mi się najpierw przypomnieć greckie Muzy... chociaż z dziewictwem różnie u nich bywało.) Mowa jest także o tajemniczym Gwairze, więźniu w Caer Siddi, pojawiają się, znani z Mabinogion, Pwyll i Pryderi. Wielka to była wyprawa, a tylko siedmiu z niej wróciło, jak i siedmiu wróciło z innej wyprawy, opisanej w jednej z części Mabinogion, po nieszczęśliwą Branwen.
Mieszkańcy Annwn są z natury małomówni, jak o tym świadczą inne opowieści, i codzienne doświadczenie. Od nich nie dowiemy się, co – dokładnie – poeta miał na myśli. Do jakich opowieści, do jakich mitów nawiązuje Taliesin, jaką wiedzą się chlubi? Ny obrynaf-i lawyr llen Llywyadur, niezbyt wysoko cenię napuszonych ludzi, którzy zajmują się nabożną pisaniną, mówi Taliesin (29). Oni nie widzieli wspaniałych czynów Artura, sześciu tysięcy wojowników, stojących na murach Caer Wydyr; co więcej, oni nawet nie wiedzą, kiedy narodził się Chrystus! Nie wiedzą, kto rozdzielił światło i ciemność, nie znają ścieżek wiatru... Boją się wiedzy.
Wyprawili się w trzykroć tylu, ilu brał Prydwen: oprócz siedmiu, nikt nie wrócił... a ci, którzy wrócili, już nam nie opowiedzą o tej wyprawie. Zagadka pozostaje, ile mitów zawiera?
Na bwyf trist: Crist a’m gwadawl. Tak kończy się Preiddeu Annwn.
(Cytaty z krytycznego wydania Legendary Poems from the Book of Taliesin, przygotowanego przez prof. Marged Haycock. W sieci można znaleźć jakieś „wydanie”, z przekładem, nagraniem i objaśnieniami, zrobione przez S. Higley, ale nie polecam: są błędy w przypisach i liczne nieścisłości, zdaje się, że to markowy znak pani Higley, sądząc po recenzjach jej książki Between Languages.)
oprócz siedmiu, nikt nie wrócił z Caer Siddi.
Tak mówi Taliesin w poemacie zwanym Preiddeu Annwn, czyli Złupienie Innego Świata. Kiedyś wspominałem o tym fascynującym poemacie, w którego zakończeniu jest mowa o mnichach, zbijających się w gromadę jak psy lub wilki. (Co więcej, z tekstu wynika, że owi mnisi nie odznaczali się także inteligencją.)
Ten poemat jest sporym okruchem mitu; opowiada o tajemniczej wyprawie króla Artura (Prydwen to nazwa jego okrętu) do miejsca, nazywanego w poemacie Caer Siddi, Caer Vedwit, Caer Rigor, Annwfyn, Caer Wydyr, Caer Ochren... Nie do końca wiadomo, co to była za wyprawa, związana zdaje się być z kotłem Władcy Annwfyn, czyli Innego Świata, który to kocioł ozdobiony był perłami, a zapalany tchnieniem dziewięciu dziewic (przypomina mi się tutaj dziewięć fal, matek Heimdalla, chociaż pewnie powinny mi się najpierw przypomnieć greckie Muzy... chociaż z dziewictwem różnie u nich bywało.) Mowa jest także o tajemniczym Gwairze, więźniu w Caer Siddi, pojawiają się, znani z Mabinogion, Pwyll i Pryderi. Wielka to była wyprawa, a tylko siedmiu z niej wróciło, jak i siedmiu wróciło z innej wyprawy, opisanej w jednej z części Mabinogion, po nieszczęśliwą Branwen.
Mieszkańcy Annwn są z natury małomówni, jak o tym świadczą inne opowieści, i codzienne doświadczenie. Od nich nie dowiemy się, co – dokładnie – poeta miał na myśli. Do jakich opowieści, do jakich mitów nawiązuje Taliesin, jaką wiedzą się chlubi? Ny obrynaf-i lawyr llen Llywyadur, niezbyt wysoko cenię napuszonych ludzi, którzy zajmują się nabożną pisaniną, mówi Taliesin (29). Oni nie widzieli wspaniałych czynów Artura, sześciu tysięcy wojowników, stojących na murach Caer Wydyr; co więcej, oni nawet nie wiedzą, kiedy narodził się Chrystus! Nie wiedzą, kto rozdzielił światło i ciemność, nie znają ścieżek wiatru... Boją się wiedzy.
Wyprawili się w trzykroć tylu, ilu brał Prydwen: oprócz siedmiu, nikt nie wrócił... a ci, którzy wrócili, już nam nie opowiedzą o tej wyprawie. Zagadka pozostaje, ile mitów zawiera?
Na bwyf trist: Crist a’m gwadawl. Tak kończy się Preiddeu Annwn.
(Cytaty z krytycznego wydania Legendary Poems from the Book of Taliesin, przygotowanego przez prof. Marged Haycock. W sieci można znaleźć jakieś „wydanie”, z przekładem, nagraniem i objaśnieniami, zrobione przez S. Higley, ale nie polecam: są błędy w przypisach i liczne nieścisłości, zdaje się, że to markowy znak pani Higley, sądząc po recenzjach jej książki Between Languages.)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz