Św. Piotr (1P 2:5) mówi o ofiarach przyjemnych Bogu, po grecku θυσίας εὐπροσδέκτους θεῷ. Przymiotnik εὐπρόσδεκτος pochodzi od czasownika δέχομαι, który znaczy przyjmować. Tak samo jest po polsku: przyjemny od przyjmować. Przyjemna ofiara to ta, którą Bóg przyjmuje.
Początek 14. rozdziału Ewangelii według św. Jana daje niesamowite możliwości popisu dla tłumacza. Otóż πιστεύετε εἰς τὸν θεόν καὶ εἰς ἐμὲ πιστεύετε można przetłumaczyć aż na cztery sposoby, wszystkie poprawne gramatycznie, chociaż nie wszystkie dadzą się zastosować w tym fragmencie Ewangelii:
(i) wierzycie w Boga i we Mnie wierzycie
(ii) wierzcie w Boga i we Mnie wierzcie
(iii) wierzycie w Boga i we Mnie wierzcie
(iv) wierzcie w Boga i we Mnie wierzycie
Znaków interpunkcyjnych w oryginale nie ma, wprowadzić je może tłumacz, jak chociażby w przekładzie Biblii Tysiąclecia zrobiono (Wierzycie w Boga? I we Mnie wierzcie!), ale jest to zawsze własna interpretacja tłumacza. Co tak naprawdę powiedział wtedy Jezus, tekst Ewangelii jednoznacznie nie stwierdza.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz