Czas i czasy

Siedzę sobie, skromny rencista, czasu wiele mający, i zastanawiam się, czemu ludzie odpowiadają, i czemu nie odpowiadają na mejle czy esemesy. Pewnie też niektórzy mają dużo czasu, jako i ja mam, a niektórzy mają go niewiele. Kiedyś pewnie mieli więcej, bo odpowiadali częściej. Niektórzy wreszcie mogą nie chcieć odpowiadać, bo się znudzili znajomością, wypaliła się, umarła... Albo zapomnieli odpisać, mnie także czasami się zdarza, jako że zapominam więcej, i więcej, i będę zapominał jeszcze więcej. Różnie bywa na tym podksiężycowym, a zatem zmiennym, świecie. Trzeba zrozumieć. Albo chociaż próbować zrozumieć.

Nie lubię jednak, kiedy ktoś, kto na żadne wiadomości nie odpowiada, nagle pisze: Czemu się nie odzywasz? Co się dzieje? Nie lubię też, kiedy ktoś sobie o mnie nagle przypomina – bardzo nagle – wtedy, kiedy czegoś potrzebuje, zakładając przy tym, że ja równie nagle, natychmiast wręcz, znajdę czas i możliwości na spełnienie jego prośby. Pragnę zatem poinformować takowych, że Bogiem nie jestem, to miejsce jest już zajęte.

To by było na tyle. Udanych przemyśleń wszystkim życzę.