Humilitas

W 2. niedzielę Adwentu Ewangelia mówi o św. Janie Chrzcicielu, Poprzedniku Pańskim. Liturgia godzin nazywa go, w jutrzni, aniołem, czyli zwiastunem, którego Bóg posyła przed swoim Pomazańcem.

Antyfona zaś w nieszporach mówi o świętej Dziewicy Maryi: Szczęśliwa jesteś, Maryjo, która uwierzyłaś Panu; spełnią się w Tobie słowa, powiedziane Ci od Pana, alleluja. To pozdrowienie Dziewicy wypowiedziała Elżbieta, matka św. Jana Chrzciciela (cf. Łk 1:45).

Ale powiązanie Dziewicy Maryi z Janem Poprzednikiem jest o wiele mocniejsze. Dobrze to rozumie Kościół wschodni, stawiając Ich po obu stronach Chrystusa-Króla, w ikonach deesis, jako orędowników. Jak zauważa prawosławny teolog, Sergiusz Bułgakow, Oboje odznaczają się wielką pokorą, będącą naśladowaniem pokory samego Jezusa, o której pisał św. Paweł do Filipian (2:6-8), pokory Jezusa, która jest wzorem dla każdego świętego. Błogosławiona Maryja, przy Zwiastowaniu, nazwała się służebnicą Pana, i całe swoje życie oddała i podporządkowała wypełnieniu Jego woli. Jan Chrzciciel całym swym życiem zapowiadał przyjście Chrystusa, i wyraźnie stwierdził: On ma wzrastać, a ja się umniejszać (J 3:30).

Dziewica, Matka Boga, i Jan, Jego Poprzednik i Chrzciciel, stają przed nami w 2. niedzielę Adwentu, i orędują za nami.