czwartek, 8 kwietnia 2010

Gdzie ci tłumacze...

Jeśli w tych dniach ktoś będzie na mszy, w czasie której kapłan odmawia Kanon rzymski, może usłyszeć takie słowa tej modlitwy: Boże, przyjmij łaskawie tę Ofiarę od nas, sług Twoich, i całego ludu Twego. Składamy ją Tobie przede wszystkim za tych, których odrodziłeś z wody i Ducha Świętego, udzielając im odpuszczenia wszystkich grzechów.

Te słowa wplecione są w Kanon w czasie Oktawy wielkanocnej. Przypominają, że w świętą Noc wielu naszych braci przyjęło sakrament chrztu.

Bardzo to ładne, tylko że łaciński oryginał znacząco się różni w jednym miejscu... Otóż, w wersji łacińskiej, składamy Ofiarę nie przede wszystkim za tych, których Bóg odrodził z wody i Ducha Świętego, ale także (quoque) za tych, których Bóg odrodził z wody i Ducha Świętego. Przede wszystkim bowiem (in primis) pojawia się na początku Kanonu: dary ofiarne (czyli, w oryginale, dona, munera, sancta sacrificia illibata) składamy przede wszystkim za Kościół święty, jako za całą wspólnotę. Nowoochrzczeni, będący częścią Kościoła, są tylko szczególnie wymienieni, niejako z imienia, w dalszej części modlitwy – także za nich ta Eucharystia jest ofiarowana, ale nie – przede wszystkim za nich.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz