Śmierci, jakże gorzka jest pamięć o tobie dla człowieka, który w spokoju żyje wśród swego dobytku, dla męża, który nie zna zmartwień [dosł. nic go nie rozprasza] (...) i który wciąż potrafi cieszyć się jedzeniem. Śmierci, jakże dobry jest twój wyrok dla człowieka, który żyje w biedzie, którego siła słabnie. (...) Taki jest wyrok, wydany przez Pana, na wszelkie ciało. (Syr 41:1-2.4)
A Horacy pisał:
Eheu fugaces, Postume, Postume,
labuntur anni nec pietas moram
rugis et instanti senectae
adferet indomitaeque morti...
Mors indomita, śmierć nieujarzmiona.
I jeszcze Hiob: Wiem, że wydasz mnie śmierci, tam, gdzie jest dom dla wszystkich żyjących (Hi 30:23). Dom Orkusa, napisałby Horacy... Czółno, które w jedną tylko stronę przewozi... Czarna nić trzech sióstr, która została przecięta... Te same idee.
A Horacy pisał:
Eheu fugaces, Postume, Postume,
labuntur anni nec pietas moram
rugis et instanti senectae
adferet indomitaeque morti...
Mors indomita, śmierć nieujarzmiona.
I jeszcze Hiob: Wiem, że wydasz mnie śmierci, tam, gdzie jest dom dla wszystkich żyjących (Hi 30:23). Dom Orkusa, napisałby Horacy... Czółno, które w jedną tylko stronę przewozi... Czarna nić trzech sióstr, która została przecięta... Te same idee.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz