Piękno ziemi, nieba, zwierząt, wspaniałość drzew i kwiatów, wszystko to mówiło im [celtyckim świętym*)] o Bogu. Co ciekawe, wydaje się, że nie odczuwali oni potrzeby alegoryzowania natury albo rozumienia jej jako tylko tła, na które rzutowały abstrakcyjne Boskie energie, dające kolor i kształt, aby ludzki umysł mógł je ogarnąć. (...) Zwierzęta, drzewa, sam krajobraz, na zmianę budzące zachwyt i grozę, były po prostu tym, czym były, i jako takie były otaczane czcią. Dawni Celtowie byli, jak powiedzielibyśmy dzisiaj, niepoprawnymi romantykami, ale byli także realistami. Fascynowało ich morze: dawało pożywienie i natchnienie do tworzenia wirujących spirali w celtyckiej sztuce, ale potrafiło także szaleć i zabijać. Nie było tylko symbolem. (Richard J. Woods, The Spirituality of the Celtic Saints)
____________________________
*) Celtyccy święci, czyli święci Walii, Irlandii i Szkocji z czasów wczesnego średniowiecza.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz