I wielki znak został ukazany [przez Boga] na niebie: Kobieta przyodziana w słońce, i księżyc pod Jej stopami, i na Jej głowie wieniec z dwunastu gwiazd. (Ap 12:1)
Liturgia widzi dzisiaj w tym znaku Wniebowziętą, i stawia nam ten obraz przed oczy w mszy (antyfona na wejście i I czytanie) i w brewiarzu (hymn jutrzni). Dopełnia go wersetami z psałterza:
Stoi po Twojej prawicy Królowa, ozdobiona złotem z Ofiru (...) odziana w szaty złociste (Ps 45[44]:10.14)
Odziana w słońce, odziana w złoto: blask, który jest obrazem blasku samego Boga (cf. 84[83]:12), zwyciężająca wszelkie przemijanie i zmienność, których obrazem jest księżyc. Wzięta do nieba, gdzie Jej Syn zasiada na gwiaździstym tronie (antyfona z nieszporów).
 |
| tu można odczytać 2 antyfony z liturgii Wniebowzięcia |
Salve, virgo florens,
mater illibata,
regina clementiae,
stellis coronata.
Super omnes angelos
pura, immaculata,
atque ad regis dexteram
stans veste deaurata.
A to już cytat z... Godzinek o Niepokalanym Poczęciu Maryi, ale bardzo odpowiedni na dzisiejszą uroczystość, bo mówi o koronie z gwiazd Tej, która stoi po prawicy Króla odziana w złotogłów.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz