Tak zatem świętujmy

Z 1. Listu św. Pawła Apostoła do Koryntian:

Nie wiecie, że niewiele zakwasu zakwasza całe ciasto? Pozbądźcie się całkowicie starego zakwasu, abyście byli nowym ciastem, tak jak jesteście przaśni. Albowiem Chrystus został złożony w ofierze jako nasza Pascha. Tak zatem świętujmy, nie na starym zakwasie, ani na zakwasie złości i niegodziwości, ale na przaśnych chlebach szczerości i prawdy. (1 Kor 5:6b-8)

Przaśny, czyli pozbawiony zakwasu, zrobiony z ciasta, do którego nie dodano zakwasu, używanego w czasach Jezusa zamiast drożdży. Apostoł nawiązuje tu do przepisów z Księgi Wyjścia, mówiących o obchodzeniu Paschy: Przez siedem dni spożywać będziecie chleb niekwaszony. Już w pierwszym dniu usuniecie wszelki kwas z domów waszych, bo kto by jadł kwaszone potrawy od dnia pierwszego do siódmego, wyłączony będzie z Izraela (Wj 12:15). Ale nadaje im głębsze, duchowe znaczenie: zakwas staje się symbolem zła, grzechu, niegodziwości, które mogą rozprzestrzeniać się pośród wierzących, mogą wywoływać niezdrową fermentację, która kazi czystą miłość braterską.

To czytanie kieruje też nasze myśli do 1. niedzieli Wielkiego Postu, do prefacji tej niedzieli, o której kiedyś pisałem. Wielki Post miał nas oczyścić z zakwasu złości, abyśmy z czystymi sercami, we wspólnocie, mogli obchodzić święta paschalne, święta wielkanocne, w czasie których Chrystus, za nas złożony w ofierze, zwyciężył śmierć, grzech i szatana, a nam otworzył bramy wiecznego życia, alleluja, alleluja, alleluja.

XPICTOC ANECTH + Christus surrexit + Xristus urráis + Crist aras + Chrystus zmartwychwstał.