Pieśń na Przemienienie Pańskie (musztarda po obiedzie...)
Refren: O, jakże piękny jesteś, Panie, światłem okryty jak płaszczem!
1. Królestwo Boże w mocy się objawia
na szczycie wzniosłym Taboru,
jak słońce w blasku, jako światło w błysku
Chrystus, nasz Pan, przemieniony.
2. Mojżesza wezwał z Eliaszem na świadków,
w chwale się obaj zjawili;
Prorocy dają świadectwo i Tora:
Jezus Mesjaszem jest Bożym!
3. Ojcowski głos się rozlega w obłoku,
uczniów przejmuje bojaźnią,
objawia Syna, co równy jest Ojcu,
świata całego Wszechwładcę.
Zamiast Tora można, oczywiście, dać Prawo, ale chciałem podkreślić żydowskie korzenie całej sceny Przemienienia, w którym postaci ze Starego Testamentu są świadkami dla Apostołów Nowego Przymierza. A Wszechwładca kieruje myśli ku liturgii prawosławnej, która Przemienienie Pańskie miała w swym kalendarzu wiele wieków wcześniej niż Kościół zachodni.
Kościół wschodni wcześniej wykształcił odrębne święto Przemienienia Pańskiego, ponieważ – o ile dobrze kojarzę – przeniósł wspomnienie epifanii bóstwa na Taborze z II niedzieli Wlk. Postu, żeby to doniosłe wydarzenie zostało stłumione przez pokutny charakter tego okresu. Na Zachodzie zresztą po dziś dzień w drugą niedzielę Postu czyta się ewangelię o Przemienieniu.
OdpowiedzUsuń6 sierpnia też ma symboliczny wymiar, 40 dni przed uroczystością Podwyższenia Krzyża, by wyrazić, jak Chwała nierozerwalnie łączy się z tajemnicą Krzyża.
Także wspólnoty protestanckie różnie eksperymentowały z tym świętem. W liturgii katolickiej są w nim nawiązania do 6.01: w dawnym brewiarzu był hymn Prudencjusza "Quicumque Christum", który tak naprawdę mówi o pokłonie Magów, a w obecnym brewiarzu ta sama pieśń, z 1 Tm, jest w nieszporach 6.01 i 6.08.
UsuńW kronice Długosza, tam, gdzie pisze on o św. Andrzeju Świeradzie, tuż obok jest wzmianka o Włodzimierzu, księciu ruskim, który zbudował cerkiew pw. Przemienienia, wg rytu greckiego.
6 stycznia to dobry trop. I tu, i tam ważna teofania. Tu i tam pokłon trzech osób.
Usuń