W Zaśnięciu Najświętszej Maryi Kościół wschodni kontempluje Jej pokorę: oto Dziewica, jak wszyscy ludzie, zasnęła snem śmierci, lecz wskrzeszona przez swego Syna, na Jego obraz staje się chwalebna, jako pierwsza ze zbawionych. Pokora Maryi, która poddaje się przebóstwieniu.
Kościół zachodni wprawdzie mówi o Wzięciu do nieba Maryi, nie o Jej wniebowstąpieniu, to jednak w tekstach brewiarzowych znajdujemy stwierdzenia, że wstąpiła Ona do nieba. Liturgia przedstawia Jej chwałę, przyrównując Ją do blasku słońca, lśnienia księżyca w pełni, brzasku jutrzenki.
Pani nasza poddana całkowicie Bogu w swoim życiu, całkowicie oddana Jego woli, dostąpiła chwały. Bóg Ją przebóstwił, przeniknął swoją chwałą, dopełniając tego, co zaczął w Jej Niepokalanym Poczęciu. Cała jesteś święta, Panagiá, jak mówi Kościół grecki, przeniknięta w najdoskonalszy sposób blaskiem Wcielonego Słowa, żyjąca w cieniu Ducha Świętego, dlatego pierwsza po Synu wchodzisz w bramy nieba.
Przeszłaś do życia, będąc Matką Życia... (z liturgii bizantyńskiej)
Przeszłaś do życia, będąc Matką Życia... (z liturgii bizantyńskiej)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz