Ἐπὶ
τῶν ποταμῶν Βαβυλῶνος ἐκεῖ ἐκαθίσαμεν
καὶ ἐκλαύσαμεν ἐν τῷ μνησθῆναι ἡμᾶς
τῆς Σιων.
ἐπὶ
ταῖς ἰτέαις ἐν μέσῳ αὐτῆς ἐκρεμάσαμεν
τὰ ὄργανα ἡμῶν·
ὅτι
ἐκεῖ ἐπηρώτησαν ἡμᾶς οἱ αἰχμαλωτεύσαντες
ἡμᾶς λόγους ᾠδῶν καὶ οἱ ἀπαγαγόντες
ἡμᾶς ὕμνον, Ἄισατε ἡμῖν ἐκ τῶν ᾠδῶν
Σιων.
πῶς
ᾄσωμεν τὴν ᾠδὴν κυρίου ἐπὶ γῆς
ἀλλοτρίας;
ἐὰν
ἐπιλάθωμαί σου, Ιερουσαλημ, ἐπιλησθείη
ἡ δεξιά μου·
κολληθείη
ἡ γλῶσσά μου τῷ λάρυγγί μου, ἐὰν μή
σου μνησθῶ, ἐὰν μὴ προανατάξωμαι τὴν
Ιερουσαλημ ἐν ἀρχῇ τῆς εὐφροσύνης
μου.
μνήσθητι,
κύριε, τῶν υἱῶν Εδωμ τὴν ἡμέραν
Ιερουσαλημ τῶν λεγόντων, Ἐκκενοῦτε
ἐκκενοῦτε, ἕως ὁ θεμέλιος ἐν αὐτῇ.
θυγάτηρ
Βαβυλῶνος ἡ ταλαίπωρος, μακάριος ὃς
ἀνταποδώσει σοι τὸ ἀνταπόδομά σου,
ὃ ἀντ᾽ ἀπέδωκας
ἡμῖν·
μακάριος
ὃς κρατήσει καὶ ἐδαφιεῖ τὰ νήπιά
σου πρὸς τὴν πέτραν.
(psalm 136[137])
I jeszcze cyklameny, odrobina piękna w ponurym miesiącu:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz