W Wielkim Tygodniu i w Oktawie wielkanocnej nie można liturgicznie wspominać żadnych świętych, ale przecież zdarzało się, że w te dni jacyś rodzili się dla nieba, czyli odchodzili z tej ziemi. Oto dwa ciekawe przykłady.
17. kwietnia wspominamy św. Donnana i jego towarzyszy. Byli to iroszkoccy mnisi, Donnan był uczniem św. Kolumby, i założycielem klasztoru na wyspie Eigg. Kiedy jego wspólnota sprawowała Wigilię wielkanocną roku 618., napadli na nich łupieżcy – prawdopodobnie Wikingowie –
spędzili mnichów do refektarza i podpalili budynek. Zaiste, noc stała się światłem dla Donnana i jego współbraci. Przez męczeństwo weszli do chwały Zmartwychwstania.
20. kwietnia ma swoje wspomnienie św. Cædwalla, król Wessexu. Zrezygnował on z władzy i wyruszył z pielgrzymką do Rzymu, tam został ochrzczony w czasie Wigilii wielkanocnej 689. roku przez papieża Sergiusza. W czasie Oktawy wielkanocnej zachorował i umarł, wciąż nosząc białą szatę, otrzymaną przy chrzcie w Wielką Noc. Pochowano go w krypcie pod bazyliką św. Piotra. Wszedł na ucztę Baranka, jaśniejąc szatą zbawienia.
Alleluja.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz